Gatunek w pigułce - Lotopałanka karłowata

Coraz więcej osób skłania się ku hodowli niecodziennych zwierząt. Im więcej się o nich dowiadujemy, tym milszymi wydają się być kompanami. W ostatnim czasie, na popularności zyskują lotopałanki, czyli malutkie torbacze, o wspaniałej inteligencji i dużej zwinności. Niestety, na ten moment hodowla lotopałanek nie jest dobrze regulowana, zwierzęta są rozmnażane bez pomyślunku i często trafiają do nieodpowiedzialnych właścicieli lub o dużo za późno, do lekarzy weterynarii. W tym artykule opowiemy sobie krótko o biologii tego zwierzaka, jego wymaganiach hodowlanych i zapoznamy się z najczęściej występującymi chorobami. Ten tekst jest polecany dla wszystkich osób, które rozważają hodowlę tych maluchów, ale także dla właścicieli, którzy już zainwestowali swoje serce w lotopałanki.

Podstawowe informacje o biologii lotopałanek

• Należą do torbaczy - czyli posiadają na brzuchu torbę, w której rozwijają się i chowają młode (oczywiście występuje ona tylko u samic). Torba skrywa w sobie 4 sutki, choć zazwyczaj rodzą się 2 młode.
• Posiadają błony lotne, czyli fałdy skóry na bokach ciała, które umożliwiają szybowanie na odległość nawet 50m!
• Posiadają tzw kloakę, czyli wspólne ujście dla 3 układów - wydalniczego, pokarmowego i rozrodczego (podobnie jak ptaki).
• Normalną cechą lotopałanek, którą łatwo pomylić z deformacją, czy chorobą jest zrośnięcie drugiego i trzeciego palca kończyn miednicznych (tworzy to grzebyczek, którego używają one do rozczesywania swojego futra).
• Pierwszy palec jest przeciwstawny, podobnie jak kciuk u człowieka (ułatwia to poruszanie się po drzewach)
• Mają 3 gruczoły zapachowe zlokalizowane na:
  • Czole - u samców
  • Klatce piersiowej
  • Przy kloace - 3 pary

Te ostatnie można porównać do gruczołów okołoodbytniczych u psów. Właściciele czworonogów wiedzą, że te gruczoły czasami wymagają  manualnego opróżnienia, ponieważ zalegająca wydzielina może powodować stan zapalny, napływ bakterii, a także tworzenie się przetok, czyli drogi ujścia dla wydzieliny.

• Ich przewód pokarmowy stanowi połączenie królika i kota, mają uzębienie podobne jak koty, czyli obecne są kły, ale jednocześnie mają duże jelito ślepe, które przeprowadza fermentację soków z drzew.
• Mimo, że siekacze przypominają te u gryzonii, u lotopałanek nie rosną one przez całe życie, dlatego też ich nie przycinamy.
• Wraz z ogonem, osiągają około 40cm długości
• Powinny ważyć około 130g (max dla samicy)-160g(max dla samca) Ich aktywność przypada na godziny późno wieczorne i nocne
• W naturze prowadzą nadrzewny tryb życia (to daje nam wskazówki odnośnie urządzenia dla nich klatki czy woliery)
• Są to zwierzęta stadne!
• Mogą żyć nawet 10-12 lat w niewoli.

Podstawy hodowli lotopałanek w domu

Klatka/woliera

Ponieważ są to zwierzęta, które prowadzą bardzo aktywny i nadrzewny tryb życia, należy zapewnić im wysoką, piętrową klatkę lub wolierę o minimalnych wymiarach 80x50x100cm. Niestety ze względu na to, że są to malutkie zwierzątka, klatka nie może mieć rozstawu prętów mniejszego niż 2,5x1,3cm. Można użyć na przykład modelu popularnego wśród właścicieli szczurów, czyli Perfect Maxi, do którego można dokładać kolejne moduły, tak aby zwiększyć wysokość klatki. Dla pewności, można klatkę osiatkować siatką ogrodniczą, co zapewni nam spokój i pewność że nasze torbacze pozostaną w klatce, gdy jest taka potrzeba.

Wyposażenie klatki

• Poidełka i pojemniki na jedzenie powinny być tak rozmieszczone w klatce, aby zminimalizować konkurencję o zasoby, między członkami stada.
• Należy zapewnić dużo różnych kryjówek, domków, norek, półek, lin i innych elementów, które stworzą mały małpi gaj dla naszych podopiecznych. Dobrze sprawdzą się tutaj również hamaki i domki materiałowe, które stanowią przyjemne gniazdo do bezpiecznego Miejsce do spania umieszczamy w najwyższym miejscu klatki. Pamiętajmy, że lotopałanki będą znaczyć wydzieliną gruczołów zapachowych wszystkie elementy w klatce, więc trzeba rygorystycznie przestrzegać higieny.
• Gniazdo powinno mieć minimalne wymiary 15x15cm. Powinniśmy zapewnić również materiał do wyścielenia tego gniazda. Mogą to być pocięte na szersze paski bawełniane fragmenty, papier, chusteczki lub bibuła. Materiały te należy często wymieniać. Dobrze jest jednak zawsze zostawić odrobinę poprzedniej wyściółki, ta aby pachniała znajomo.
• Dobrze sprawdzają się wszelkiego rodzaju drewniane mostki, drabinki, liany i pomosty, które będą symulowały gałęzie drzew.
• Kołowrotek - lotopałanki to zwierzęta, które mają specyficzne wymagania co do kołowrotków. Przede wszystkim musi być on stabilny i wypełniony (na przykład plastikowy, nie posiadający prętów). Musi być on otwarty i o w miarę szerokiej bieżni, ponieważ lotopałanki wskakują do kołowrotka, gdy bawią się nim inne zwierzęta. Nie może także zawierać pręta biegnącego przez środek, bo może to doprowadzić do nawinięcia się na niego błony ślizgowej. Wymiary to minimum 30 cm średnicy.
• Wybieg - lotopałanki potrzebują codziennej, minimum dwugodzinnej interakcji z człowiekiem. Dają się oswoić, jeśli człowiek podchodzi do nich spokojnie, w porach gdy naturalnie zaczynają się budzić i nie zmusza ich do niczego, nadmiernie głaszcząc czy ściskając. Świetnym sposobem jest zabawa z lotopałankami w trakcie ich codziennego wybiegu. Na takim wybiegu możemy umieścić zabawki, kule smakule, digging boxy, zagadki dla psów czy gryzonii, tunele, domki i wiele innych elementów, które będą stymulowały nasze maluchy pod względem intelektualnym. 

Dieta

Lotopałanki w naturze są wszystkożercami. Powinny one otrzymywać nektar, owady (świerszcze lub karaczany), warzywa i owoce. Na rynku dostępne są kompletne karmy dla lotopałanek, jednak przeprowadzono bardzo mało badań nad nimi, a w tych, które miały miejsce, stwierdzono złe zbilansowanie składników odżywczych, nadmierną kaloryczność oraz nadmiar żelaza.

Jeżeli jednak decydujemy się używać karmy komercyjnej powinna ona stanowić 75% diety, a pozostałe 25% to różne warzywa i owoce podawane razem i drobno posiekane (ponieważ lotopałanki są wybredne i mogą wyjeść tylko to co lubią, a zostawić resztę).

Jeśli nie decydujemy się na użytek karm komercyjnych, to mamy do wyboru szereg różnych pokarmów, które można podawać tym zwierzakom. Około 50% takiej diety powinny stanowić cukry pochodzące z owoców, podawane w formie soku lub nektaru. Możemy podawać syrop klonowy, pyłek pszczeli, miód oraz dostępną w proszku gumę arabską. Wybierając owady karmowe, unikajmy tych o wysokiej zawartości tłuszczu jak mączniki, a skłaniajmy się ku świerszczom i karaczanom. Pamiętajmy, że taka karmówka musi być dobrze odkarmiona, aby stanowiła dobre źródło substancji odżywczych dla lotołapanek. Różne przepisy możemy znaleźć na internetowych grupach i blogach, poświęconych hodowli lotopałanek.

Najczęstsze problemy zdrowotne

Jak każde inne zwierzątko, również i lotopałanki potrzebują dostępu do opieki zdrowotnej. Ponieważ są niecodziennymi pacjentami, upewnijmy się czy mamy w okolicy weterynarza, który będzie w stanie zająć się naszym zwierzakiem.

Choroby zębów i jamy ustnej

Niedoświadczeni właściciele, którzy decydują się na samodzielną korekcję zębów, mogą prowadzić do bolesnego odsłonięcia miazgi zębów i infekcji siekaczy.Dodatkowo lotki mogą mieć próchnicę oraz kamień nazębny, zwłaszcza jeśli nie dostają one owadów, których chitynowy pancerzyk, stanowi swego rodzaju szczoteczkę do zębów i pomaga usuwać z powierzchni zębów film bakteryjny. Czasami mogą pojawiać się ropnie w jamie ustnej, które wymagają specjalistycznej opieki weterynaryjnej i podawania odpowiednich leków.

Biegunki

Najczęściej wynikają z niewłaściwej diety i zaburzeniach mikrobiomu jelit, co prowadzi do rozrostu takiej flory bakteryjnej jak E.coli czy Clostridium. Lotopałanki mogą również mieć pasożyty wewnętrzne, w tym również Giardia sp.

Zatkanie gruczołów przykloacznych

Gruczoły te mogą się zapychać, a zalegająca wydzielina gęstnieje i szuka ujścia, co może prowadzić do tworzenia się przetok.

Infekcje w obrębie torby

Mogą być to infekcje bakteryjne lub grzybicze.

Samookaleczenia

Dotyczą najczęściej samotnie utrzymywanych osobników. Może to być wyskubywanie sobie futra, ale czasami przyjmuje bardziej drastyczne formy, jak na przykład odgryzienie jednego z rozwidleń prącia, u samotnie utrzymywanych samców.

Otyłość

Spowodowana złą dietą, za małą klatką, brakiem ruchu lub zaburzeniami hormonalnymi. Znacznie częściej, będzie to jednak miało związek z nieprawidłowym utrzymaniem.

Jak widać, hodowla lotopałanek, nie jest tak prostym zadaniem jak mogłoby nam się wydawać. Każdy właściciel jest zachęcany do tego, aby cały czas czytać i szukać informacji dotyczących tego gatunku. Warto przyjmować też dobre rady i zmieniać warunki środowiska, tak aby były odpowiednie dla gatunku. Mam nadzieję, że ten artykuł pomoże w uzupełnieniu wiedzy i pozwoli na satysfakcjonującą hodowlę tych pięknych stworzeń.